Materiały wiążące to spoiwa mineralne, które po wymieszaniu z wodą, poprzez zachodzące reakcje chemiczne prowadzą do stwardnienia i powiązania ze sobą elementów. Wapno (palone lub gaszone), gips, cement Keena (określany też jako anhydryt) należą do tzw. spoiw powietrznych. Uzyskują oczekiwaną wytrzymałość mechaniczną dzięki kontaktowi z powietrzem. Podobnie dzieje się też ze spoiwem magnezjowym. Należy jednak pamiętać, że środki oparte na spoiwach powietrznych są wrażliwe na wilgoć. Wykorzystuje się je do produkcji betonów komórkowych, wyrobów silikatowych i zapraw budowlanych, a także elementów gipsowych (płyty G-K, Pro-Monta) i pustaków. Zarówno w powietrzu, jak i pod wodą wiążą spoiwa hydrauliczne. Zaliczamy do nich wapno (cement romański), żużel wielkopiecowy i wszelkie rodzaje cementów. Elementy powstałe przy ich użyciu są bardziej odporne na działanie wody, która korzystnie wpływa na ich wytrzymałość.